مردم شریف و آزاده ایران!
در
شرایطی که جمهوری اسلامی با نمایش دموکراسی انتخابات، زندگی را هر روز به
مردم سخت و سخت تر می کند و بیدادگری را به حد نهایت خود رسانده است،
خوشحال ایم که مادران و خانواده های جان باختگان و تمامی دادخواهان هم چنان
پیگیرند و جمهوری اسلامی را برای جنایت های بی شماری که از ابتدای به
رسمیت یافتن اش مرتکب شده است، به چالش می کشند و پاسخ می خواهند.
باخبر
شدیم که با تلاش مستمر تعدادی از دادخواهان و فعالان عرصه دادخواهی و به
مناسبت بیست و پنجمین سالگرد کشتار گروهی زندانیان سیاسی در سال 1367 (1988
میلادی)، پیشنهادی را مبنی بر محکومیت جمهوری اسلامی ایران به پارلمان
کانادا ارایه کرده اند. این پیشنهاد در تاریخ پنجم ژوئن 2013 (1392) به
اتفاق آرای تمامی اعضای پارلمان تصویب شد و جمهوری اسلامی ایران را به جرم "
جنایت علیه بشریت" محکوم کردند و به تمامی جان باختگان راه آزادی که در
گورستان خاوران یا دیگر گورستان ها دفن شده اند، ادای احترام کردند. کانادا
اولین کشوری است که حکومت جمهوری اسلامی ایران را به شکل رسمی به جرم
"جنایت علیه بشریت" محکوم کرده است.
هم
چنین خانم دکتر هلنا جکسک نماینده پارلمان انتاریو از شمال ریچموند هیل،
با حضور دهها ایرانی در کوینز پارک تورنتو، بیانیه ای در محکوم کردن جمهوری
اسلامی، برای جنایات رژیم ایران و به ویژه قتل عام سال 1367، در همبستگی
با خانواده های قربانیان خواند. نمایندگان پارلمان آنتاریو برای ادای
احترام به آنانی که جان خود را در راه آزادی از دست داده اند و در گورستان
خاوران و دیگر گورستان های کشور دفن شده اند، یک دقیقه سکوت کردند.
آزادی خواهان و دگراندیشان!
مادران و خانواده های
خاوران، پس از کشتار بی رحمانه زندانیان سیاسی در سال 67، به اشکال مختلف،
صدای اعتراض شان را بلند کردند و به صورت فردی و جمعی جمهوری اسلامی را
مورد پرسش قرار داده اند و به واسطه این پیگیری ها بارها به زندان افتادند و
تهدید شدند و تا به امروز نیز این وضعیت ادامه دارد. آنها می خواهند
بدانند: چرا زندانیانی که حکم زندان داشتند و برخی حکم شان به پایان رسیده
بود، اعدام شدند؟ چرا وصیت نامه شان را ندادند؟ چرا جنازه شان را تحویل
ندادند و بی خبر در گورهای دسته جمعی دفن شان کردند؟ چرا خاوران چندین بار
زیر و رو شد و سال هاست که جلوی برگزاری مراسم جمعی را می گیرند؟ خانواده
ها در طی این سال ها از اولیه ترین حق خود که دانستن حقیقت است محروم شدند و
به جای اجازه برگزاری مراسم آزادانه در گورستان خاوران یا در منازل، آنها
را مورد پیگرد و اذیت و آزار قرار می دهند. "مادران خاوران" می خواهند حق
شان برای دانستن حقیقت به رسمیت شناخته شود و جمهوری اسلامی را پاسخ گوی
اعمال ضدانسانی خود کنند.
مادران و خانواده های کشته شدگان و دادخواهان!
پیگیری
های شما بالاخره به بار می نشیند. برگزاری دادگاه ایران تریبونال اولین
گام نمادین برای بررسی کشتار فعالان سیاسی و اجتماعی در دهه شصت و بخصوص
کشتار گروهی زندانیان سیاسی در تابستان سال 67 بود. تصویب این لایحه در
دولت کانادا نیز اولین پذیرش رسمی جنایت های بی شمار حکومت جمهوری اسلامی
ایران توسط دولت های تحت پوشش سازمان ملل است. امید نهادهای حقوق بشری و
گزارش گر ویژه سازمان ملل و تمامی آزادی خواهان و دادخواهان و مدافعان
راستین حقوق بشر، این مساله را در دستور روز خود قرار دهند تا بتوان آمران و
عاملان تمامی جنایت های صورت گرفته در طول حکومت جمهوری اسلامی را به پای
میز محاکمه عادلانه و مردمی کشاند و از گسترش خشونت و جنایت و بیدادگری
جلوگیری کرد.
ما
مادران پارک لاله، ضمن تاکید بر سه خواسته همیشگی خود، معتقدیم "حق مادران
و خانواده های کشته شدگان برای دانستن چرایی و چگونگی کشتارها و هم چنین
حق برگزاری آزادانه مراسم یادبود در خاوران و در منازل" مساله ای کاملا به
روز است و از آقای احمد شهید می خواهیم که پیگیری این مساله را در دستور
روز خود قرار دهد.
ما
که صدایی از جنبش دادخواهی مادران و خانواده های ایرانی هستیم، تلاش و
پیگیری تمامی انسان های شریف و آزاده در سراسر دنیا را برای به رسمیت
شناختن حق خانواده ها قدر می دانیم و این اولین گام ها را به خانواده های
جان باختگان و تمامی دادخواهان تبریک می گوییم و آن را یک پیروزی به حساب
می آوریم.
آرزوی
قلبی ماست که با ادامه روند دادخواهی؛ سرکوب گری، خشونت و بیدادگری ریشه
کن شود و شاهد هیچ جنایتی در کشور عزیزمان ایران و سراسر دنیا نباشیم.
منبع :
مادران پارک لاله
ششم تیرماه 1392
رونوشت:
- پارلمان
کانادا، جهت تشکر و قدردانی برای به رسمیت شناختن کشتار گروهی زندانیان
سیاسی در تابستان 1367 توسط جمهوری اسلامی ایران به جرم "جنایت علیه
بشریت"؛
- آقای
احمد شهید، گزارش گر ویژه سازمان ملل، جهت استحضار و به رسمیت شناختن حق
خانواده ها برای دانستن حقیقت و برگزاری مراسم یادبود بدون محدودیت؛
- خانم ناوانتم پیلای، کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل، جهت استحضار و پیگیری نقض حقوق بشر در ایران؛
- آقای عبدالکریم لاهیجی، رییس فدارسیون جهانی حقوق بشر سازمان ملل، جهت پیگیری.
****************
Respected and freedom loving people of Iran!
In a situation
where the Islamic Republic is staging a sham “democratic election”, at
the time when they are making life tougher for the people and have made
the situation intolerable, we are pleased to state that the mothers and
families of those who lost their lives and all those who pursue justice
are persistently challenging the Islamic Republic for an answer on all
the crimes which they have committed since the day of its establishment.
As a result of the continued efforts of some activists, we have learned
that on the eve of the25th
anniversary of the massacre of political prisoners in 1988, a motion
was introduced to the parliament of Canada to condemn the Islamic
Republic of Iran. This motion was passed with anonymous consent of all
political parties in the parliament, condemning the Islamic Republic of
Iran on charges of committing crimes against humanity, as well as
honouring the memory of the victims buried in mass graves at Khavaran
cemetery and other locations in Iran. Canada is the first country to
officially condemn the Islamic Republic of Iran for committing these
crimes against humanity.
Additionally
Dr. Helena Jaczek, a representative of north Richmond Hill in the
Ontario Legislature, in the presence of dozens of Iranian also read a
statement in condemning the Islamic Republic and expressing solidarity
with the families of the victims of massacre 1988.To honour the memory
of those who lost their lives for freedom and are buried in Khavaran
cemetery and other cemeteries in Iran, one minute of silence was
observed in Ontario’s legislature.
Freedom loving people!
After
the brutal massacre of political prisoners in 1988, mothers and
families of those who have been buried in the Khavaran cemetery have
consistently raised their voices, either on an individual basis or
collectively, and have protested and questioned the Islamic Republic;
because of this, they have received treats or have been imprisoned on
numerous occasions. But questions remain unanswered and still this
situation continues to be the same to this day. They want to find out
why prisoners who had been dually sentenced - some had endured their
terms already - were hung. Why their written wills were not handed over
to their families. Why their bodies were not handed over to their
families. Why they were mass buried without any news? Why they are
preventing families to have any memorial ceremonies and why they keep on
digging and ruining Khavaran for the past few years. Families have not
only been denied their basic rights of knowing the truth, they have also
been interrogated and harassed instead of being allowed to have
memorial ceremonies at Khavaran cemetery or at their own homes. “Mothers
of Khavaran” are seeking their rights of access to the truth to be
recognised and they want the Islamic Republic to explain its inhuman
acts.
Mothers, families, survivals and advocates!
Your
consistency and determination will finally bear the fruits of their
labours. Formation of an Iran Tribunal court was the first symbolic step
to address the massacre of political and social activists in the 1980s,
in particular the mass murder of political prisoners in 1988. Adoption
of a resolution by the parliament of Canada and to recognise the
countless crimes committed by the government of the Islamic Republic was
the first official recognition by a united nation member
government. We hope all the human rights organisations, special envoys
of UN, and all the freedom loving and human rights champions consider
this a part of their agenda, making it possible to prosecute all the
officials and people responsible and bring them to justice in order to
prevent widespread crimes, violence and atrocities.
We
“Mothers of Laleh Park” are pressing on all our three permanent
demands. We believe in the rights of the mothers and families of the
victims to find out why and how the massacre took place and also the
right to freely organise remembrance ceremonies in Khavaran or at their
residences .These demands are still a pending issue and we ask Mr. Ahmed
Shaheed to put these issues in his current agenda.
We
as a part of the movements of mothers and Iranian families for justice
do appreciate the activities and support of all freedom lovers in
recognising our rights. We applaud these achievements in the initial
steps to all families of victims and justice lovers and consider it as a
victory.
It
is our heart-full wish that as a result of te continuation of these
activities, suppression, violence and atrocities will be prevented and
crimes are eliminated from our beloved country and from all across the
world.
Mothers of Park Laleh
June 27th, 2013
Copy to:
- Parliament
of Canada; to express our gratitude for the recognition of massacre of
political prisoners in 1988 by Islamic Republic of Iran as a “Crime
against Humanity”
- Mr.
Ahmed Shaheed special rapporteur of United Nation on Human right
Situation in Iran, for consideration and recognition of the rights of
the families for finding the truth and their rights to organise memorial
ceremonies without any limitations.
- Mrs.
Navanethem Pillay high commissioner of human rights of united nation
for consideration and following the violation of human rights in Iran
- Mr. Abdolkarim Lahiji president of the International Federation for Human Rights for follow up
.jpg)